IV

Toen je hier ter aarde werd besteld met die
gedoofde blik naar de ontelbare sterren van het
noorden gericht sneeuwde het. Toen wel. Om te

sterven volstond het om met ademen te stoppen.
Dat wel. Maar dat allengs muller zwijgen van alle
geliefden valt heel wat zwaarder. O hemel toch,

een heel leven lang vergat je dit te schrijven.