I

Als mensen iets vertellen weten ze, meestal,
waar ze zijn. Toch blijft het soms bij stamelen.
Dan vervagen grenzen. Dan ruisen geruchten,

veel meer niet echt. Maar ze zeggen wel iets.
Over klaarte, vreemde klaarte. Over fonteinen
die pas bestaan als water. Over ferme zerken

die later langzaam bezwijken gelijk lui verdriet.